【Streszczenie】 System rozszerzonej odpowiedzialności producenta (EPR) jest ważną polityką środowiskową i ważnym środkiem do efektywnego gospodarowania zużytymi produktami elektrycznymi i elektronicznymi. System rozszerza odpowiedzialność producentów na cały cykl życia ich produktów, w szczególności odpowiedzialność za recykling i utylizację zużytych produktów po zużyciu, zmniejszając w ten sposób wpływ zużytych produktów na środowisko. Niniejszy artykuł analizuje obecny stan wdrażania EPR w trzech różnych typach gospodarek oraz proponuje oświecenie i sugestie dotyczące wdrożenia w Chinach systemu rozszerzonej odpowiedzialności producenta za gospodarowanie e-odpadami.

 

 

【Słowa kluczowe】 Rozszerzenie odpowiedzialności producenta; Elektrośmieci; Recykling; Sprzedaż

 

Koncepcja rozszerzonej odpowiedzialności producenta (EPR) pojawiła się po raz pierwszy w raporcie szwedzkiej Federalnej Agencji Ochrony Środowiska. Oznacza to, że „producenci muszą nie tylko ponosić odpowiedzialność ekonomiczną za jakość i wydajność produktu, ale także ponosić złom produktu. Późniejsza odpowiedzialność środowiskowa i społeczna ma na celu zmniejszenie negatywnego wpływu produktów na środowisko poprzez odpowiedzialność producenta za cały cykl życia produktu, w szczególności odzysku, recyklingu i ostatecznej utylizacji produktu."

 

Począwszy od lat 90. Unia Europejska, Japonia i inne kraje rozwinięte stopniowo przyjmowały odpowiednie przepisy w celu promowania koncepcji EPR w dziedzinie materiałów opakowaniowych, sprzętu elektrycznego i elektronicznego, samochodów itp. w celu poprawy poziomu odpadów zarządzanie i odzyskiwanie zasobów oraz zmniejszają koszty ekonomiczne rządowej gospodarki odpadami. I osiągnął dobre wyniki. Jednak zewnętrzne środowisko wdrażania EPR w krajach rozwiniętych jest bardzo różne od tego w krajach rozwijających się, a jego udanych doświadczeń nie da się po prostu skopiować.

 

 

1. Aktualny stan wdrożenia EPR

 

Wdrażanie polityk EPR jest ściśle związane ze stopniem rozwoju gospodarczego i społecznego. Poniżej opisano obecny stan wdrażania EPR w trzech różnych typach gospodarek.

 

Po pierwsze, gospodarki uprzemysłowione: Gospodarki uprzemysłowione mają wieloletnie doświadczenie w zakresie przepisów dotyczących EPR. Zasadniczo ustanowiono system EPR, doprecyzowano obowiązki producentów w ramach prawnych, ustanowiono system nadzoru i wdrażania. Wdrożone od 2001 roku japońskie prawo dotyczące recyklingu i recyklingu urządzeń gospodarstwa domowego wyraźnie stanowi, że producenci i importerzy ponoszą odpowiedzialność za recykling, sprzedawcy za recykling i transport, a konsumenci ponoszą koszty recyklingu i transportu zużytego sprzętu AGD. (Rysunek 1).

Istnieją dwa kanały recyklingu zużytego sprzętu AGD, jeden za pośrednictwem sprzedawców, a drugi jest odbierany w specjalnym punkcie zbiórki utworzonym przez władze miejskie. Po recyklingu trafia do wyznaczonego punktu zbiórki; z wyznaczonego punktu zbiórki do zakładu recyklingu zużytego sprzętu AGD przez producenta lub jego firmę powierzoną. Konsumenci płacą opłatę za przetwarzanie recyklingu bezpośrednio w punkcie recyklingu. Aby osoba odpowiedzialna za recykling wypełniała odpowiedzialność za recykling i transport, w całym procesie recyklingu przyjmuje się „system biletów zarządczych”, który jest podobny do systemu poleceń przelewu w moim kraju. W ciągu ostatnich dziesięciu lat Japonia utworzyła kompletny łańcuch przemysłowy przetwarzania zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych od recyklingu, transportu do utylizacji. Wszystkie ogniwa są ze sobą ściśle powiązane, efektywne działanie, a wskaźnik odzysku zasobów i wielkość recyklingu zostały znacznie ulepszone. Przemysłowa dystrybucja recyklingu i przetwarzania zużytych urządzeń gospodarstwa domowego w Japonii składa się z punktów recyklingu dealerów w całym kraju, 380 wyznaczonych punktów recyklingu i 48 zakładów recyklingu. Od recyklingu, transportu do ostatecznego recyklingu i utylizacji, odbywa się w trójkącie.

 

Szwajcaria ogłosiła „Przepisy dotyczące zwrotu, recyklingu i usuwania sprzętu elektrycznego i elektronicznego (zwane dalej ORDEE)” w 1998 r., które stanowią, że konsumenci, producenci lub importerzy, sprzedawcy i podmioty zajmujące się utylizacją muszą ponosić odpowiednie obowiązki w zakresie recyklingu i utylizacji (rys. 2) .

　　

Konsumenci muszą bezpłatnie zwracać zużyte produkty elektryczne i elektroniczne do publicznego punktu zbiórki ustanowionego przez sprzedawcę, producenta/importera lub Organizację Odpowiedzialności Producenta (PRO). Szwajcaria przewiduje również, że jeśli konsumenci pozbywają się e-odpadów jako odpadów domowych, muszą pobierać określoną opłatę; ale jeśli e-odpady zostaną wysłane do wyznaczonych punktów zbiórki lub zwrócone sprzedawcom, nie ma potrzeby płacenia. Sprzedawcy muszą bezpłatnie poddawać recyklingowi ten sam typ produktów elektrycznych i elektronicznych zwróconych przez konsumentów, a te produkty elektryczne i elektroniczne nie są ograniczone markami. Sprzedawca musi przesłać zebrane zużyte produkty elektryczne i elektroniczne do przetwórcy, który ma stosunek umowny z organizacją PRO. Producenci i importerzy są zobowiązani do bezpłatnego recyklingu produktów elektrycznych i elektronicznych wytworzonych lub importowanych przez nich od konsumentów lub sprzedawców. Mogą samodzielnie usuwać e-odpady lub przekazać je do utylizacji podmiotowi przetwarzającemu, który ma stosunek umowny z organizacją PRO. Podczas usuwania odpadów elektronicznych, przetwórca musi najpierw uzyskać pozwolenie na utylizację od Szwajcarskiej Agencji Ochrony Środowiska Kantonu i upewnić się, że stosuje „najlepszą technologię utylizacji”. Ponadto procesor musi również podpisać umowę z organizacją PRO. Eksporterzy muszą uzyskać licencję eksportową wydaną przez Szwajcarską Federalną Agencję Ochrony Środowiska na eksport zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych. Eksporterzy muszą zapewnić, że eksportowane odpady elektroniczne są odpowiednio przetwarzane i usuwane za granicą oraz że są zgodne z odpowiednimi przepisami i normami kraju importującego.

 

Po drugie, gospodarki wschodzące: szybko rozwijające się gospodarki wschodzące, takie jak Chiny, Malezja, Tajlandia itp., ogłosiły lub opracowują ustawy oparte na EPR, ale większość z nich nie została w pełni wdrożona, a projekt przepisów nie wspomina wyraźnie produkcja Osoba ponosi odpowiedzialność za recykling i utylizację. Obecnie, ponieważ recykling i przetwarzanie e-odpadów w tych krajach angażuje wielu konkurujących ze sobą interesariuszy, w tym sprzedawców detalicznych i mobilnych zbieraczy, istnienie ich nielegalnego rynku handlowego utrudnia ustanowienie znormalizowanego systemu recyklingu i przetwarzania.

 

Już w 2005 r. „Ustawa o zapobieganiu i kontroli zanieczyszczeń stałych” w moim kraju wyraźnie odzwierciedla politykę EPR. Artykuł 18 stanowi: „Produkty i opakowania, które znajdują się w obowiązkowym katalogu recyklingu, są produkowane, sprzedawane i importowane zgodnie z prawem. Przedsiębiorstwa muszą poddać produkt i opakowanie recyklingowi zgodnie z odpowiednimi przepisami państwowymi”. Jednak ze względu na „katalog obowiązkowego recyklingu” oraz inne polityki i środki wspierające nie zostały jeszcze wydane, a producenci i operatorzy nie mają sztywnych ograniczeń w prowadzeniu działań związanych z recyklingiem i przetwarzaniem, więc przepis ten nie został wdrożony. Ponadto w odniesieniu do recyklingu i usuwania odpadów przez producentów i operatorów Obowiązki produktów elektrycznych i elektronicznych nie zostały jeszcze jasno określone. W ostatnich latach szybki rozwój gospodarczy i społeczny naszego kraju doprowadził do gwałtownego wzrostu zużycia wyrobów elektrycznych i elektronicznych, a produkcja zużytych wyrobów elektrycznych i elektronicznych gwałtownie wzrosła. Szacuje się, że każdego roku wyrzucanych jest około 20 do 30 milionów zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych. Jednocześnie importowane są zagraniczne odpady produktów elektrycznych i elektronicznych w imię używanych produktów elektronicznych lub odpadów zmieszanych z metalami, co wywarło ogromny nacisk na przetwarzanie i zarządzanie.

 

W związku z powyższym w roku 2011 w moim kraju rozpoczęto wdrażanie „Regulaminu w sprawie gospodarowania odpadami elektrycznymi i elektronicznymi, odzysku i unieszkodliwiania odpadów” (dalej „Regulamin”). Rozwój branży roztworów i uzdatniania; zachęcać producentów do samodzielnego lub na zlecenie recyklingu zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych; wymagać od producentów lub importerów przyjęcia schematów projektowych, które sprzyjają wszechstronnemu wykorzystaniu zasobów i nieszkodliwemu traktowaniu. Regulacje te w pełni odzwierciedlają zasady EPR i są bardziej odpowiednie dla obecnego poziomu zarządzania i etapu rozwoju mojego kraju. Jednak w porównaniu z głębokością i zakresem praktyk EPR w krajach rozwiniętych, projektowanie i wdrażanie systemów związanych z EPR w moim kraju jest wciąż w powijakach.

 

Po trzecie, słabo rozwinięte gospodarki: Słabo rozwinięte gospodarki, takie jak Laos i Kambodża, nie uchwaliły jeszcze prawa opartego na EPR, ale wszystkie wykazują duże zainteresowanie EPR. Kraje te nie mają ustawodawstwa dotyczącego e-odpadów, ale wprowadziły ustawodawstwo mające zastosowanie do ogólnej gospodarki odpadami. Z powodu niewystarczających możliwości zarządzania, nieregularna gospodarka odpadami jest powszechna i stoją przed coraz poważniejszym problemem zanieczyszczenia elektrośmieciami.

 

　　

2. Pewne oświecenia w zakresie środowiskowego gospodarowania odpadami elektronicznymi w moim kraju

 

Wdrażanie EPR w naszym kraju powinno być ściśle zintegrowane z faktyczną sytuacją pracy naszego kraju w zakresie gospodarki elektroodpadami. Niniejszym przedstawiamy następujące sugestie.

 

 

2.1 Ustanowienie kanałów recyklingu w oparciu o producentów i sprzedawców

 

Dalsze wdrażanie odpowiednich zapisów „Prawa stałego” i „Regulaminu”, jak najszybsze sformułowanie i wydanie „Katalogu przymusowego recyklingu”, włączenie produktów elektrycznych i elektronicznych do „Katalogu przymusowego recyklingu” oraz wybranie obszarów o dojrzałych warunkach realizacja projektów pilotażowych o większej skali i większej liczbie punktów sprzedaży W oparciu o producentów i dystrybutorów, stworzenie sieci recyklingu zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych oraz stopniowe rozwiązywanie problemu nieregularnych kanałów recyklingu i standardowego przetwarzania niedoborów żywnościowych przedsiębiorstw.

 

　　

2.2 Włączenie koncepcji ekoprojektu do certyfikacji produktów w zakresie etykietowania środowiskowego

 

Rozwój eko-projektowania produktu jest nieuniknionym wymogiem po wdrożeniu polityki EPR. Został on szeroko zaakceptowany w krajach rozwiniętych, zwłaszcza w krajach europejskich, oraz zachęca i promuje wdrażanie koncepcji eko-projektowania poprzez System Certyfikacji Systemu Eko-zarządzania (EMAS). w moim kraju certyfikacja produktów z etykietami środowiskowymi jest prowadzona od ponad dziesięciu lat i opublikowano szereg norm technicznych dotyczących produktów etykietujących, w tym wstępne wymagania dotyczące projektowania produktów. Zaleca się, aby na dotychczasowych zasadach promować rozwój badań podstawowych w zakresie ekologicznego projektowania produktów elektrycznych i elektronicznych, aktywnie uczyć się z europejskiego systemu certyfikacji EMAS oraz uwzględniać wyniki badań w odpowiednich normach i specyfikacjach produktów etykietowania środowiskowego, aby pogłębić i poprawić wymagania techniczne dotyczące projektowania produktów.

 

 

2.3 Promowanie „zielonego przetwarzania” zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych

 

Zaleca się czerpanie z udanych doświadczeń rządowych zielonych zamówień publicznych, przewodzenie we wdrażaniu „zielonego przetwarzania” zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych w jednostkach państwowych oraz wymaganie od dostawców produktów zapewniających ekologiczne zakupy do recyklingu złomu elektrycznego. i produktów elektronicznych ww. jednostek i poddaje je kwalifikowanej demontażowi formalnemu Przetwarzanie korporacyjne. Wymóg „zielonego przetwarzania” został dodany do odpowiednich regulacji rządowych zielonych zamówień i jest oceniany jako ważny element zarządzania środkami trwałymi.

 

　　

2.4 Zwiększyć nadzór nad transgranicznym przemieszczaniem e-odpadów

 

Zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi mój kraj zabrania importu zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych, ale nie ma wyraźnych ograniczeń dotyczących importu używanych produktów elektronicznych. Zaleca się odniesienie do „Projekcyjnych wytycznych technicznych w sprawie transgranicznego przemieszczania odpadów elektronicznych (w szczególności dotyczących sposobu rozróżniania odpadów i nieodpadów)” w ramach Konwencji Bazylejskiej i niezwłoczne wydanie odpowiednich wytycznych technicznych w celu identyfikacji używane produkty elektroniczne i e-odpady; jednocześnie wzmocnić Mechanizm wymiany informacji ustanowiony z urzędami celnymi, kontrolami jakości i innymi służbami jeszcze bardziej wzmocni wspólne egzekwowanie prawa, pogłębi współpracę międzynarodową, w szczególności współpracę między Chinami a Stanami Zjednoczonymi, Chinami Europa, Chinami, Japonią i Koreą Południową, oraz Hongkongu Wewnętrznego oraz promowanie podpisywania umów dwustronnych lub wielostronnych w celu wspólnego zwalczania nielegalnego transgranicznego przemieszczania odpadów elektronicznych.

 

 

2.5 Wzmocnienie popularyzacji prawa i pracy promocyjnej

 

Zaleca się nagłaśnianie i upowszechnianie podstawowej wiedzy, przepisów ustawowych i wykonawczych związanych ze zużytymi produktami elektrycznymi i elektronicznymi wieloma kanałami, aby pomóc społeczeństwu w prawidłowym zrozumieniu zasobów, zagrożeń i związanych z nimi wymogów gospodarowania zużytymi produktami elektrycznymi i elektronicznymi oraz społeczeństwo do stopniowego przekazywania zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych Regularne podmioty zajmujące się recyklingiem lub przetwarzaniem promują nieszkodliwe przetwarzanie zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych.

 

 

3. Podsumowanie badań

 

System Rozszerzonej Odpowiedzialności Producenta (EPR) jest ważną polityką środowiskową i ważnym sposobem efektywnego gospodarowania zużytymi produktami elektrycznymi i elektronicznymi. System rozszerza odpowiedzialność producentów na cały cykl życia ich produktów, w szczególności odpowiedzialność za recykling i utylizację zużytych produktów po zużyciu, zmniejszając w ten sposób wpływ zużytych produktów na środowisko.

 

Przeanalizowałem stan wdrożenia EPR w trzech różnych typach gospodarek i przedstawiłem odpowiednie sugestie dotyczące wdrożenia w moim kraju systemu rozszerzonej odpowiedzialności producenta za zarządzanie e-odpadami: Po pierwsze, utwórz kanały recyklingu oparte na producentach i sprzedawcach; po drugie, zintegruj koncepcję projektowania ekologicznego z certyfikacją produktów etykietowania środowiskowego; po trzecie, promować „zieloną obróbkę” zużytych produktów elektrycznych i elektronicznych; po czwarte, zwiększyć nadzór nad transgranicznym przemieszczaniem e-odpadów; po piąte, wzmocnić rozpowszechnianie i reklamę prawa.